Domek – stop! Bo ileż można. Dorobię komin, czy tam barierki, pokażę, ale póki co zmiana tematu. Bo warsztat czeka. A w nim kąt przewidziany na drugi stół warsztatowy. Stół o tyle masywny, że docelowo ma dźwigać dość ciężką maszynę.
Stół ma mieć wygląd typowego przedwojennego biurka, z szafką z jednej strony, szufladownikiem z drugiej i centralną szufladą pośrodku, a po całości solidny, grrruuubyyy blat!

Na zdjęciu poniżej tenże blat w trakcie powstawania, z boku widać materiały na resztę stołu, pracowicie pocięte przez pracownika pobliskiej hurtowni stali (a  nawiasem mówiąc, ja po raz kolejny stwierdzam, że żyję właściwie w idealnym miejscu na ziemi dla majsterkowicza: wszystkie liczące się markety budowlane w zasięgu wycieczki rowerem, hurtownia stali ulicę dalej, tartak trzy ulice dalej, czego więcej trzeba do życia?):

Zaczątki konstrukcji szafek podblatowych:

I to, co zrobione na razie: na pierwszym planie szafka (szkielet szafki znaczy), z pierwszą warstwą docelowego koloru. W tle szkielet szufladownika, jedno i drugie jedynie z podkładem antykorozyjnym,. Po całości będzie leżał blat, którego ramiak stoi oparty o drzewo. Na zdjęciach brakuje jeszcze nóżek (regulowane, wkręcane w boki szkieletów szafek, jak kto ciekaw szczegółów, pytać, póki co zać zamiast nóżek wkręcone śruby, żeby świeżo malowane konstrukcje nie stały wprost na ziemi) oraz rozpór z solidnego ceownika, które będą podpierać maszynę (130kg żywej wagi). Nóżki wkręcę po malowaniu, ceowniki zaś wspawam, jak już przyjdzie maszyna i będe wiedział dokładnie, gdzie wymaga podparcia.

A przy okazji na powyższym zdjęciu widać piękne porównanie między ściółką leśno-łąkową, dobitą trzytygodniowymi upałami, a trawnikiem podlewanym dwa razy dziennie, nawożonym i strzyżonym od linijki. Co by nie mówić, jedno jest pewne: nasza łąka mniej pracy wymaga 🙂