Nie, fascynacja drukarką 3D jeszcze mi nie przeszła. Bo sami zobaczcie, na jaki poziom wprowadza to wszelakie prace inżynierskie. Się potrzebuje jakiegoś dynksa, to się go tylko rysuje, za jedyne ograniczenia mając własną fantazję i pewne bolączki druku 3D:

po czym wystarczy dynksa wydrukować:

i już:

Oczywiście nie wszystkie z widocznych wyżej elementów są drukowane, ale to już nie problem. Rysunek oraz zdjęcie przedstawiają „filtrosensoroinator” – dodatkowy element do drukarki, który ma przy pomocy gąbki wycierać pobierany przez drukarkę filament z kurzu i paprochów, trzymać w jednym miejscu rurkę teflonową, do której filament jest wprowadzany, a zupełnie przy okazji ma monitorować przesuw filamentu. Komputer drukarki będzie sprawdzał czy faktycznie jest pobierany filament w takiej ilości, jak potrzeba, w razie stwierdzenia niedomogów po prostu zapauzuje wydruk. Wydruki 3D trwają godzinami, pomijając okres początkowej fascynacji „ach, jak ona pięknie drukuje”, nikt normalny nie będzie godzinami przy drukarce siedział i pilnował czy filament na szpuli się nie splątał, czy coś się nie zacięło, a dzięki temu ustrojstwu po zostawieniu drukowania na noc, rano zastanie się w najgorszym przypadku drukarkę oczekującą na pomoc, a nie zadowolone z siebie urządzenie podrzemujące nad jakoby ukończonym wydrukiem składającym się z wydruku zrobionego do połowy i motka stopionego plastiku powyżej, kiedy to jedyne, co możemy zrobić, to wyrzucić nieudany wydruk do kosza i zacząć od nowa.

Póki co drukarka drukuje głównie elementy dla siebie samej, ale oczywiście nie jest aż tak samolubna, pojawiły się też pierwsze wydruki dla innego, bardzo ważnego targetu:

Zdjęcie przedstawia jakieś pikacholerstwo, nie znam się na pokemonach, ale w kolejce mam już zamówienia i na Sokoła Millenium i na głowę Dartha Wadera i najlepiej, jakbym wszystkie figurki ze Star Wars wydrukował, to by było ekstra. Dzieci na drukarkę takie ciśnienie mają, że nawet nieudane wydruki natychmiast do zabawy zabierają. Bo i takie się regularnie pojawiają, niestety. Co prawda miło jest spojrzeć na wydruk idealny, jak poniżej:

Ale jest to raczej cud, zwykle wydruk ma swoją tolerancję. Gdy, dla przykładu, próbowałem doświadczalnie ustalić, jak drukować działające gwinty, udało się chyba dopiero za trzecim podejściem. Ale się udało 🙂

Póki co drukuję tylko z łatwego tworzywa, jakim jest ekologiczne PLA. Próbowałem już drukować z ABSu i pewnie jeszcze nieraz będę z niego drukował, bo tworzywo to ma wiele zalet, z czego najważniejsza, będąca zarazem przeciwwagą dla podstawowych wad PLA jest większa odporność na temperaturę i łatwość obróbki mechanicznej, ale póki co nie spodobało mi się. Z PLA drukuje się pięknie, ABS zaś w czasie drukowania po pierwsze śmierdzi, po drugie jest bardzo narowisty, skurcz ma duży, potrafiący wręcz rozerwać wydruk i generalnie, same problemy z nim.
W realnym czasie przyszłym w kolejce stoi jeszcze druk z przezroczystego polietylenu. Próbkę filamentu już mam, chcę spróbować, jak się drukuje światłowody do ledów. No i jeszcze co prawda nie mam materiału, ale chętnie bym spróbował, jak się drukuje z gumy. Filament gumowy jest dostępny, a podstawowa rzecz, jaką z gumy można dla testu wydrukować, znaczy gumowa kaczuszka do kąpieli, podobno wychodzi super 🙂