Co tu pisać tak właściwie? Jestem czterdziestoparoletnim młodzieńcem, ogólnoinformatycznej postury i z brzuszkiem piwnym, zdecydowanie lepiej się czuję w wygniecionym T-shircie, niż pod krawatem, a moim największym życiowym hobby jest szeroko rozumiane majsterkowanie 🙂

Z wykształcenia, zainteresowań i zawodu jestem elektronikiem, zawodowo: specjalistą od telekomunikacji. Prywatnie zaś – stolarzem-amatorem, domorosłym glazurnikiem, hydraulikiem-samoukiem, początkującym ślusarzem, ostatnio trochę cieślą, a jak trzeba, to i operatorem koparki ręcznej, żadna praca nie hańbi!

Strona ta zaś powstała po części jako efekt namów forumowiczów Muratora, na forum którego od lat piszę rodzaj bloga poświęconego budowie „Domu w Lesie”, po części zaś (i nie bójmy się tego napisać) jako efekt ogólnego parcia na „pióro” ze strony niżej podpisanego 🙂

W treści wpisów regularnie przewija się też moja najbliższa rodzina, na którą składa się małżonka, cały czas odgrażająca się, że ona też będzie tu opisywać swoje osiągnięcia oraz dwójka dzieci: starszy Wyjątek (prywatnie Kuba), określany na blogowych łamach tymże imieniem nie dlatego że jest wyjątkowy (choć oczywiście dla nas jest), a za sprawą przeczytanego tuż po jego narodzinach zdania w mądrej książce n/t zdrowego chowu niemowląt: „noworodki większą część doby przesypiają. Choć zdarzają się wyjątki”. Cóż. Nam się zdarzył…
No i młodsze dziecię, Franio. Żywe srebro, wszędołaz, wysublimowana ciekawość zapakowana w ciało kilkulatka i całkowicie pozbawiona instynktu samozachowawczego, niezmordowany eksplorator, dziecię, które bardzo długo chodzić (na nogach w sensie) nie usiłowało nawet, bo do niczego mu to nie było potrzebne, poruszając się zgrabnym kłusem na czworakach docierał wszędzie, właził nawet na drabiny, to po co się miał męczyć z niestabilną pionową postawą? Łajza, po prostu Łajza 🙂